کتب فتوایی » توضیح المسائل جامع جلد (3)
جستجو در:
فضیلت تجارت ←
→ فضیلت داشتن شغل و پیشه و بی نیازی از مردم و مذمّت ترک آن
اهمیّت دادن به اقلّ امکانات در مسیر فعالیّت اقتصادی
در حدیث نقل شده که یکى از انصار را نیازى پیش آمد و پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) را از آن آگاه ساخت، حضرت(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «هر چه در خانه دارى بیاور و چیزى را بیارزش نشمار». آن انصارى به خانهاش رفت، زیرانداز[1] و کاسهای را با خود آورد.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «چه کسی اینها را میخرد؟» مردى گفت: آنها را به یک درهم خریدارم.
حضرت(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «چه کسی بیشتر میخرد؟» مردى گفت: به دو درهم، پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «مال تو».
آن گاه به مرد انصارى فرمودند: «با یک درهم طعامى براى خانوادهات فراهم ساز و با درهم دیگر تبرى[2] خریداری کن».
و چون آن مرد تبر را با خود آورد، فرمودند: «چه کسی دستهاى براى این تبر دارد؟»، یکى از حاضران گفت: من.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) آن را گرفت و با دست خود آن را در تبر محکم کرد و به انصارى فرمودند: «برو هیزم جمع کن و هیچ خارى و تر و خشکى را اندک نشمار (و همه را بردار)».
آن مرد چنین کرد و پس از پانزده روز آمد و وضع زندگیش خوب شده بود.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «این براى تو نیکوتر از آن است که روز قیامت در حالى وارد محشر شوى که بر صورتت لکّههاى صدقه (که از مردم گرفتهاى) دیده شود».[3]
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «چه کسی اینها را میخرد؟» مردى گفت: آنها را به یک درهم خریدارم.
حضرت(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «چه کسی بیشتر میخرد؟» مردى گفت: به دو درهم، پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «مال تو».
آن گاه به مرد انصارى فرمودند: «با یک درهم طعامى براى خانوادهات فراهم ساز و با درهم دیگر تبرى[2] خریداری کن».
و چون آن مرد تبر را با خود آورد، فرمودند: «چه کسی دستهاى براى این تبر دارد؟»، یکى از حاضران گفت: من.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) آن را گرفت و با دست خود آن را در تبر محکم کرد و به انصارى فرمودند: «برو هیزم جمع کن و هیچ خارى و تر و خشکى را اندک نشمار (و همه را بردار)».
آن مرد چنین کرد و پس از پانزده روز آمد و وضع زندگیش خوب شده بود.
پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) فرمودند: «این براى تو نیکوتر از آن است که روز قیامت در حالى وارد محشر شوى که بر صورتت لکّههاى صدقه (که از مردم گرفتهاى) دیده شود».[3]
1. در روایت، تعبیر «حِلْس» ذکر شده که به معنای زیرانداز، گلیم، پلاس، آنچه بر پشت مرکب زیر زین یا پالان اندازند، به کار رفته است.
2. در روایت، تعبیر «فأس» ذکر شده که به معنای تبر یا تیشه بکار رفته است.
3. بحار الأنوار (چاپ بیروت)، ج100، ابواب المکاسب، باب1، ص10، ح44.